Brommobieltest ANWB

ANWB heeft samen met een aantal ervaren rijders brommobielmerken getest. De resulaten zijn gepubliceerd in de ANWB Kampioen van september 2010.

 “Van  de zeven geteste voertuigen laat het remgedrag bij maar liefst vier exemplaren te wensen over.” AIXAM is als enige van de drie grote merken wel veilig. “Remmen doet hij prima: bij een noodstop word je niet geconfronteerd met nare verrassingen.”

Als je de testrapporten van alle merken leest, komt alleen de AIXAM Crossline als geheel veilig uit de bus.  In tegenstelling tot bij alle andere merken constateert de ANWB bij Aixam geen enkel onveilig aspect. Volgens de ANWB is niet alleen het remgedrag van vier merken onacceptabel, ook worden er de nodige kritische kanttekeningen geplaatst bij alle andere merken.

Lees hieronder de complete testrapporten van de zeven merken en trek uw eigen conclusie! 

Aixam Crossline Evo 

Aixam is de grootste Europese fabrikant van brommobielen. In 2007 werd het Franse merk nog eerste in de brommobieltest van de Kampioen. Sindsdien is hun belangrijkste model, de Crossline, nauwelijks gewijzigd. Dat het de Fransen lukt om te midden van allerlei gloednieuwe modellen een tweede plaats (Het gaat hier om de ‘meest favoriete’ brommobiel van het testpanel, waarbij het uiterlijk de doorslag heeft gegeven) te veroveren, zegt veel over de kwaliteiten van deze brommobiel. Remmen doet hij prima: bij een noodstop word je niet geconfronteerd met nare verrassingen. 
De Crossline is dankzij zijn grote ramen erg overzichtelijk en geeft bovendien een ruimtelijk gevoel. Daarnaast is hij vrijwel rammeltjesvrij en heeft hij de grootste kofferruimte. Die bagageruimte is ook nog eens uitstekend toegankelijk door de lage tildrempel en een enorme achterklep. Ons testexemplaar was uitgedost in de ‘Limited’-trim, compleet met lederen bekleding en allerhande glimmende bedienings­knoppen. Ergonomisch is er ruimte voor verbeteringen (de raambediening zit op een onlogische plek; onderaan de middenconsole). (Ook auto’s hebben dit; de één vindt dit onlogisch, de ander vindt dit juist praktisch).Ook stuurt de brommobiel vrij licht. Van dergelijke zaken moet je houden. 
De gebrekkige bediening van de automaat is echter niet aan smaak onderhevig: je krijgt de Crossline maar moeizaam in zijn achteruit (Elke achteruit vereist een kleine technische vaardigheid. Ook bij de meeste auto’s moet je even doorhebben hoe je het voertuig het meest soepel in zijn achteruit zet)

Bellier Jade

De Bellier eindigt onderaan de lijst van zeven brommobielen, niet in de laatste plaats door de gebrekkige afwerking van ons testexemplaar. Binnen een week lieten de raamrubbers en de portierbekleding los en viel de binnenspiegel naar beneden. De achterklep wilde van begin af aan al niet goed sluiten. De lijst met geconstateerde tekortkomingen is lang. 
De remmen geven weinig vertrouwen: in de Bellier moet je het pedaal veel harder intrappen dan bij de rest. 
Bovendien blokkeren de achterwielen al snel. Zijn vlotte uiterlijk ten spijt, is de binnenruimte beperkt. 
Wie langer is dan 1.90 meter zit met gebogen hoofd achter het stuur. De bagageruimte wordt afgedekt met een te laag hangende hoedenplank. Bij verwijdering is het haast onmogelijk om geen krassen te maken. 
De besturing van de Bellier is indirect en gaat gepaard met hevige trillingen. Bij stilstand met draaiende motor trilt niet alleen het stuur, maar ook de binnenspiegel en de rugleuning. Tel daarbij op dat de topsnelheid van de Jade volgens ons navigatiesysteem lager ligt dan is toegestaan (43 km/h in plaats van 45 km/h) en de Bellier heeft letterlijk en figuurlijk een achter­stand op zijn concurrentie.

Microcar M.Go

Microcar levert als eerste een brommobiel met airbag. Een wereldprimeur, maar geen garantie voor succes. 
Met name bij lage snelheden komt de M.Go hortend en stotend van zijn plek. Eenmaal op snelheid is de Microcar de stilste van het stel. Hij verbruikt ook het minst: tijdens onze testritten van Den Haag naar Amsterdam 1:24,9. 
De M.Go oogstte applaus met zijn goede stoelen. Helaas werd er unaniem geklaagd over de gebruikte harde materialen. 
Als je met open raam rijdt, snijden de scherpe raamrubbers in je arm. Bij het uitstappen raakt je bovenbeen onaangenaam de hendel van de rugleuningver­stelling. Slordig zijn de loze knoppen in het interieur, dat verder erg ruimtelijk is. 
Twee volwassenen kunnen prima naast elkaar zitten. Desondanks moet de Microcar vanwege zijn remgedrag bij noodstops genoegen nemen met een plaatsje in de achterhoede.

Ligier Ixo

De Ligier profiteert van een voor dit segment revolutionaire nieuwe dieselmotor. De winst: een lager verbruik en een rustiger rijbeleving. Daar zit met de Ixo nu ook een fris huidje omheen. Een stoere brommo­biel die wel zwaar stuurt voor mensen met minder kracht in hun armen. Bij het verkeerslicht ervaar je het voordeel van deze diesel: de binnenspiegel trilt niet en de Ixo loopt prachtig stationair. Wij moesten het gaspedaal echter tot de helft intrappen voor de brommobiel in beweging kwam. Onderweg is hij bovendien niet veel stiller dan een ‘normale’ dieselmotor. De kofferruimte is dankzij de lage tildrempel goed toeganke­lijk. Minpuntje is de deurgreep, die onhandig is weggewerkt in het portier. Het remgedrag is een echte misser bij deze Ligier. Bij een noodstop trekt de Ixo scheef omdat de remkracht niet gelijkmatig wordt verdeeld over alle wielen.

JDM Aloës

De JDM Aloës heeft dezelfde stille en zuinige dieselmotor als de Ligier Ixo, maar kost minder. Net als de Chatenet en de Ligier is het bijna een perso­nenauto om te zien. Binnenin tref je het best afgewerkte interieur van het gezelschap, met veel van autofabrikant Peugeot afkomstige onderde­len. Jammer van de 'elektriek' van ons testexemplaar: op de knop drukken betekende niet automatisch dat er ook een raam of kofferklep openging. Onderweg is de Aloës niet de vlotste en de kleine achterruit belemmert het zicht. De automaat vraagt gewenning: in plaats van de complete pook in te duwen zoals bij de meeste brommobielen, moet je een ring omhoog trekken. De JDM heeft als enige een gordelverklikker. Maar toch geen podiumplaats omdat ook deze brommobiel bij stevig remmen scheef trekt.

Chatenet CH26

Het Franse Chatenet heeft zich duidelijk laten inspireren door de Mini Cooper. Dat heeft geresul­teerd in een blitse brommobiel. De meeste brommobielen hebben een laag gewicht en een carrosserie van kunststof, waardoor er zowel voor het verkeerslicht als op snelheid de nodige trillingen door het interieur gaan. De Chatenet heeft daar weinig last van. 
De afwerking van het interieur is, in vergelijking met de andere testmodellen, van hoog niveau. De stoelen zitten uitstekend. 
En bij het maken van een noodstop breekt de CH26 niet uit. Maar voor we hem uitroepen tot winnaar, melden we ook zijn minpunten. De voorruit is klein, waardoor je nauwelijks het verkeerslicht kunt zien. Het stuur van de Chatenet is niet te verstellen – zoals bij alle andere brommobielen uit deze proefrit – waardoor je het dashboard slecht kunt aflezen. 
De handrem zit akelig dicht op de versnellingsbak, waardoor je meer dan eens je handen bezeert. En dan is er natuurlijk nog de aanschafprijs, de hoogste van dit prijstechnisch toch al niet misselijke gezelschap. Dat moet je er maar net voor over hebben.

Casalini M10

Hadden we de Casalini alleen op zijn remgedrag beoordeeld, dan was de M10 een stuk hoger geëindigd. 
De enige Italiaanse brommobiel in dit gezelschap remt bij een noodstop namelijk zoals dat hoort: rechtuit. 
Helaas maakt de Casalini daarmee zijn tekortkomingen niet goed. Resoneren brommobielen doorgaans bij stilstand, in de M10 voel je de meeste trillingen tijdens de rit. Buitengewoon vervelend, ook omdat de spiegels meetrillen. Erin kijken en daadwerkelijk iets zien, 
is vrijwel onmogelijk. De afwerking van de Casalini is van een laag niveau: de knopjes van de elektrische raambediening voelen alsof ze het ieder moment kunnen begeven. Het dashboard is uitzonderlijk groot en dusdanig op de bestuurder gericht, dat er voor een passagier nauwelijks plaats is. De bagageruimte is slecht bruikbaar vanwege de hoge tildrempel. Het openen van de achterklep is bovendien riskant voor je nagels vanwege het ontbreken van een handgreep. 
Dat de Casalini van alle testkandidaten het snelst is (ons navigatiesysteem gaf 61 km/u aan) en als enige brommobiel is uitgerust met airconditioning (die bij het inschakelen een voelbaar effect heeft op de acceleratie), is een schrale troost.

(De importeur van AIXAM geeft in het testrapport van de Aixam Crossline Evo commentaar in de cursieve tekst tussen haakjes.)